Budynek plebanii coraz bardziej przypomina ten z malowidła na emporze ołtarzowej w Kościele Pokoju. To właśnie wizerunek z pierwszej połowy XIX wieku odkryty już podczas remontu zdecydował o zmianach planów.
– W naszej pracy zdarzają się takie niespodzianki, które uczą nas elastycznego podejścia do założeń. Po korekcie przywróciliśmy m.in. płyciny nad i pod oknami – mówi dr Maciej Małachowicz, autor projektu rewaloryzacji zespołu plebanii Kościoła Pokoju.
Najstarszym elementem tego zespołu jest szachulcowa oficyna z 1656 roku, od strony muru. – To jednocześnie najstarszy budynek na placu Pokoju, pierwsza pastorówka, starsza niż sam kościół – objaśnia dr Małachowicz. Po ponad wieku, w 1763 roku, dobudowano do niej główny, murowany budynek.
To barok z klasycystycznymi elementami w postaci okuć głównych drzwi i boni na parterze. – Robimy, co możemy, żeby wydobyć jego urodę – mówi architekt. Jednym z historycznych elementów, które przywrócono, jest także sygnaturka. – Wpływa ona na całą sylwetkę budynku. Po dyskusji zdecydowaliśmy się również na podrasowanie zwieńczeń kominów: były smutne, teraz są bardziej ozdobne, barokowe. Kominy na plebanii to nie tylko element techniczny, ale również dekoracyjny – dodaje architekt. W szachulcowej oficynie wstawiono okna wzorowane na barokowych. Na elewacji dominują ugry, taka była pierwotna kolorystyka.
Prace na plebanii zakończa się wiosną tego roku. To nie tylko zwykły remont, ale przygotowanie budynku do nowej roli: Dolnośląskiego Instytutu Ewangelickiego.
